Ο Γιάννης Ταουσιάνης που ως προπονητής του Λεβαδειακού κέρδισε φέτος την άνοδο στη Super League, αναφέρθηκε στη φετινή περίοδο, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Crete2day και την εκπομπή “Στρογγυλή Θεά” , με τον Αντώνη Σαριδάκη.
Ο κρητικός τεχνικός μίλησε για την κατάκτηση της πρωτιάς στην κανονική περίοδο, και την πνευματική διαχείριση των μπαράζ απέναντι στη Βέροια του φίλου του Παύλου Δερμιτζάκη.
Στην προσωπική του δικαίωση για την επιλογή της ομάδας της Λιβαδειάς, τους κρίσιμους «σταθμούς» της φετινής χρονιάς, και την προσπάθεια για το «χτίσιμο» στο νέο πρωτάθλημα, ενώ αναφέρθηκε επίσης, στον Εργοτέλη, τον ΠΟΑ, και τον ΟΦΗ.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
-Πέρυσι με τον Εργοτέλη φτάσατε κοντά στην άνοδο με έναν αναπάντεχο όμως τρόπο, φέτος με τον Λεβαδειακό ήσασταν όμως το ακλόνητο φαβορί. Πόσο πιο δύσκολα ήταν τα πράγματα σε κάθε επίπεδο;
«Πέρυσι ήταν μια αξέχαστη χρονιά. Ο Εργοτέλης παρά το ότι δεν τα κατάφερε, έκανε όλη την Ελλάδα να του αναγνωρίσει πράγματα.
Φέτος βρέθηκα σε έναν οργανισμό, που έχει μόνιμα υψηλούς στόχους. Οι ποδοσφαιριστές κουβαλούσαν εξ’ αρχής ένα φορτίο που είχε να κάνει με τον τίτλο του φαβορί. Για αυτό υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση προς αυτούς. Δεν είναι εύκολο να υποστηρίξεις αυτόν τον τίτλο όταν έχεις να αντιμετωπίσεις ισάξιες ομάδες. Δείξαμε όμως σε όλη τη χρονιά ότι είχαμε ένα ρόστερ που μπορούσε να υποστηρίξει υψηλούς στόχους. Δεν ήταν εύκολο, και σε ένα πρωτάθλημα μάλιστα που έπρεπε να διανύσεις πολύ μεγάλη απόσταση. Δεν έφτανε να βγεις πρώτος στον όμιλο σου, αλλά να βγεις και….υπερπρωταθλητής δίνοντας αγώνες μπαράζ με τον πρωταθλητή του άλλου Ομίλου, σε δύο παιχνίδια που παίζονταν οι κόποι μιας χρονιάς. Ήταν πολύ δύσκολα σε όλους τους τομείς. Πνευματικά, ψυχολογικά και σωματικά»
-Κάνε μου ένα σχόλιο για το πρωτάθλημα της Super League 2;
«Ήταν ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, αυτό δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανένας. Είχε πολλές ισάξιες ομάδες. Γινόταν μια πραγματική μάχη τόσο στις πρώτες όσο και στις τελευταίες θέσεις, που κρατούσε αμείωτο το ενδιαφέρον.
Σε ότι έχει να κάνει με την διεκδίκηση του στόχου της ανόδου μπορώ να αναφέρω την Καλλιθέα που ήταν μέχρι τέλους η ομάδα που μας ανταγωνίζονταν.
Επίσης τα Χανιά, την Καλαμάτα, αλλά και ομάδες που παρουσίασαν ενδιαφέροντα πράγματα στο γήπεδο όπως η Κηφισιά και το Αιγάλεω.
Ο Εργοτέλης παρουσίασε επίσης ένα καλό αγωνιστικό πρόσωπο παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Υπήρχαν εξαιρετικές ομάδες, προπονητές και ποδοσφαιριστές, αλλά σε ότι έχει να κάνει με την δομή και την οργάνωση η διοργάνωση αδικεί όλους όσους λαμβάνουν μέρος.
Είναι μια κατηγορία που βρίσκονται όλοι οι παράμετροι σε υψηλό επίπεδο, αλλά δεν τους δίνεται η δυνατότητα να εξελιχθούν στο βαθμό που τους αξίζει.
Υπήρχαν ξανά αναβολές στην έναρξη. Η περίφημη αναδιάρθρωση, έμπρακτα αποδείχθηκε ένα πισωγύρισμα.
Είδαμε ομάδες να ξεκινούν χωρίς αδειοδότηση. Να μην κατεβαίνουν σε αγώνες στο β’ γύρο. Παίκτες να κάνουν προσφυγές. Κάκιστους αγωνιστικούς χώρους, και βέβαια αυτό τον άδικο κανονισμό με τους δύο πρωταθλητές να παίζουν δύο αγώνες μπαράζ για να πάρει την άνοδο ο ένας.
Όλες αυτές οι συνθήκες δεν δίνουν το δικαίωμα, ειδικά στους ποδοσφαιριστές να εξελίσσονται.
Σε αυτήν την κατηγορία χρησιμοποιούνται τα περισσότερα ελληνοπούλα. Βρίσκονται παιδιά στην αναπτυξιακή ηλικία. Υπάρχουν εξαιρετικά ταλέντα αλλά δεν βοηθιούνται να πάνε παραπάνω.
Είναι λοιπόν μια σπουδαία κατηγορία που δεν χρήζει όμως της ανάλογης προσοχής.
Πρέπει κάποια στιγμή όσοι κρατάνε τις τύχες του ποδοσφαίρου να το αγαπήσουν».
-Υπήρχε ομάδα που την υπολόγιζες ως αντίπαλο δέος, ως ισχυρό ανταγωνιστή;
«Είμαι της άποψης ότι η βαθμολογία λέει πάντα την αλήθεια σε ένα πρωτάθλημα πολλών αγωνιστικών. Εκ των πραγμάτων φάνηκε ότι η Καλλιθέα ήταν η ομάδα που μας κυνήγησε μέχρι την τελευταία στιγμή»
-Ποιοι ήταν οι καθοριστικοί σταθμοί, τα σημεία που έγειραν την πλάστιγγα προς την πλευρά του Λεβαδειακού;
«Όλες οι νίκες και οι βαθμοί στο τέλος της ημέρας παίξανε το δικό τους ρόλο, συνήθως όμως όταν πλησιάζεις προς το τέλος, όταν μεγαλώνουν οι πιέσεις, υπάρχουν αποτελέσματα σε κομβικά σημεία που δίνουν πιο πολύ δύναμη και πίστη.
Τέτοια παιχνίδια ήταν τα εκτός έδρας με την Κηφισιά και στο Αιγάλεω.
Κάναμε δύο σημαντικές νίκες οι οποίες τόνωσαν περισσότερο αυτό που βλέπαμε και πιστεύαμε. Ότι έχουμε μια πολύ δυνατή ομάδα που δίκαια ζητάει να κατακτήσει την πρωτιά»
-Η νίκη στο Κύπελλο με τον Ολυμπιακό δεν έπαιξε ρόλο παρά το ότι δεν συνοδεύτηκε με πρόκριση;
«Τέτοια παιχνίδια, όπως και αυτό με τον Αστέρα Τρίπολης φυσικά είναι αξέχαστα, και επειδή βρισκόμασταν στην αρχή της χρονιάς, ενίσχυσαν και επιβεβαίωσαν αυτό που δηλώναμε από την πρώτη μέρα.
Όταν κάνεις μια νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό όποια κι αν ήταν η σύνθεση του εκείνη τη μέρα, σου δίνει ώθηση. Τονώνει την αυτοπεποίθηση κάθε ποδοσφαιριστή και συνολικά της ομάδας και φέρνει ένα καλό ξεκίνημα, όπως συνέβη με εμάς.
Η αγωνία της καθημερινότητας όμως σε κάνει να τα ξεχνάς. Μια επιτυχία δεν μπορεί να μένει στο μυαλό σου αν δεν μπαίνεις στη διαδικασία να δουλεύεις για την επόμενη μέρα.
Φτάνοντας προς το τέλος του πρωταθλήματος, το αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό το είχαμε ξεχάσει.
Η αγωνία και η προσπάθεια δεν σε αφήνει να μένεις σε τέτοιες επιτυχίες.
Είμαι του δόγματος ότι κάθε μέρα πρέπει να προσπαθείς να γίνεις καλύτερος, γιατί την μέρα που δεν θα το κάνεις θα γίνεις χειρότερος. Ούτε καν στάσιμος δεν θα μείνεις»
-Κι όλα αυτά μέσα από το δικό σου τρόπο, δημιουργώντας, όχι καταστρέφοντας.
«Οι δρόμοι για την επιτυχία είναι πολλοί. Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος.
Σαν προπονητής με ευχαριστεί ένας συγκεκριμένος τρόπος, και μια συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία, οπότε προσπαθώ να την ενισχύω, για να δημιουργώ τις κατάλληλες προϋποθέσεις και συνθήκες για να είμαστε κοντά σε επιτυχίες»
-Πώς μπόρεσες να διαχειριστείς σε πνευματικό πλέον επίπεδο το ότι δεν έφτανε η πρωτιά για να σου δώσει την άνοδο. Το ότι οι 34 αγώνες ήταν το μισό της χρονιάς, και οι δύο των μπαράζ το άλλο μισό.
«Σαφώς ήταν κάτι πολύ δύσκολο και πρωτόγνωρο. Ήταν τόσο μεγάλη η αγωνία όλη τη χρονιά, τόσα πολλά τα σκαλοπάτια που περάσαμε, που όταν τέλειωσε το πρωτάθλημα κι ενώ είχαμε πάρει την πρώτη θέση, αισθανόσουν ότι τόσο καιρό αγωνιούσες για να παίξεις δύο αγώνες και να πάρεις την άνοδο.
Έπρεπε να ετοιμάσω την ομάδα πνευματικά για να βρεθεί στην καλύτερη της μέρα. Να αποσυμφορήσω τους ποδοσφαιριστές. Δεν είναι εύκολο γιατί το γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι είναι δύο αγώνες που κρίνουν τα πάντα.
Είναι πολύ σημαντική η αυτοπεποίθηση που πρέπει να δημιουργήσεις στους παίκτες. Το να φτιάχνεις τις συνθήκες για να έχουν το λιγότερο ψυχικό κόστος που μπορεί να τους στοιχίσει πράγματα από τις αγωνιστικές τους ενέργειες.
Επομένως να τους πείσεις ότι το ματς για τα μπαράζ ανόδου είναι ένα ματς που δίνονται οι συνθήκες που θέλει ο κάθε ποδοσφαιριστής για να παίξει απέναντι σε μια καλή ομάδα, σε γήπεδα γεμάτα κόσμο, και να ζήσουμε και να χορτάσουμε την κάθε στιγμή αυτών των παιχνιδιών»
-Σε τέτοιες περιπτώσεις δηλαδή η προσέγγιση ποια είναι στοχοπροσήλωση ή αυτοσυμπίεση;
«Είναι και τα δύο μαζί σε ισορροπία.
Σαφώς πρέπει να προετοιμάσεις την ομάδα σου στο τακτικό κομμάτι.
Είναι δύο παιχνίδια όχι μαραθώνιος.
Πριν πας εκεί όμως, ο ποδοσφαιριστής πρέπει να αισθανθεί δύναμη, πίστη και αυτοπεποίθηση. Να αισθανθούμε δυνατοί πνευματικά και ψυχικά. Όταν σε αυτά τα σημεία έχεις ετοιμάσει την ομάδα, και ο ποδοσφαιριστής αισθάνεται καλά, τότε αποσυμπιέζεται μόνος του. Το θέμα είναι να το αισθανθεί αυτό. Έτσι διώχνει το φόβο»
-Ήρθαν έτσι τα πράγματα και οι κόποι μιας χρονιάς, παίχτηκαν σε ένα παιχνίδι που ο προπονητής της αντίπαλης ομάδας ήταν ο Παύλος Δερμιτζάκης.
«Πραγματικά είναι μια ιστορία ζωής, από αυτές που μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει.
Με δύο ανθρώπους που στο παρελθόν έχουν αναπτύξει μια στενή φιλία μέσα από την συνεργασία, τις κοινές χαρές και τις στενοχώριες που μας έδεσαν σαν ανθρώπους.
Ήταν μεγάλη μου τιμή που στο παρελθόν συνεργάστηκα με τον Παύλο Δερμιτζάκη. Που τον έχω και με έχει φίλο.
Όταν οι ανθρώπινες αρχές συνδυάζονται με την προπονητική αξία αυτό είναι σπουδαίο, και αυτό είναι ο Παύλος.
Εμείς οι δύο βρεθήκαμε να αγωνιζόμαστε για εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα ο ένας απέναντι στον άλλο, για τους κόπους μιας χρονιάς.
Το ευχάριστο ήταν ότι δύο φίλοι βρέθηκαν σε αυτή τη διαδικασία γιατί διακρίθηκαν, αν και ο Παύλος στο παρελθόν έχει μεγαλύτερες προπονητικές διακρίσεις.
Το δυσάρεστο ήταν ότι γνωρίζαμε εκ προοιμίου ότι ο ένας από τους δύο θα στενοχωρηθεί.
Βέροια και Λεβαδειακός πράγματι δεν είχαν θέση σε αυτήν την κατηγορία. Έδειξαν σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς ότι δικαιούνταν να κερδίσουν την άνοδο.
Η Βέροια και ο Παύλος βρίσκεται τώρα σε μια ψυχοφθόρα διαδικασία να ξαναδώσουν αγώνα μπαράζ και να παίζουν τους κόπους μιας χρονιάς για ένα δικαίωμα που έχει κερδηθεί.
Η Βέροια ήταν μια εξαιρετική ομάδα. Στα μεταξύ μας παιχνίδια οι αποστάσεις δεν ήταν μεγάλες. Μέτρησαν οι στιγμές που ήταν μαζί μας. Εύχομαι μέσα από την καρδιά μας να τα καταφέρει και να βρεθεί εκεί που της αρμόζει»
-Ο Παύλος Δερμιτζάκης ήταν αυτός που σε παρακίνησε να ακολουθήσεις το προπονητικό επάγγελμα
«Δεν ξεχνάω ποτέ ότι ο Παύλος ήρθε χωρίς να έχουμε καμία σχέση μεταξύ μας, και μου ζήτησε να γίνω ο άμεσος συνεργάτης του, ενώ ήμουν ακόμα ποδοσφαιριστής.
Δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω ότι ένας άνθρωπος που δεν με γνώριζε, με έβαλε σε μια διαδικασία που δεν είχα τότε στο μυαλό μου, παίρνοντας με σχεδόν από το χέρι και με πήγε μαζί του στις σχολές προπονητών.
Με έβαλε στο στίβο της προπονητικής πολύ πριν το περάσω αυτό στο μυαλό μου»
-Στο μπαράζ με τη Βέροια είδαμε ένα κατάμεστο γήπεδο. Ήταν ο κόσμος κοντά στην προσπάθεια για την επιστροφή του Λεβαδειακού στην Α’ Εθνική;
«Βάσει της προσπάθειας που γινόταν και των όσων παρουσιάζαμε στο γήπεδο, νομίζω ότι τα παιδιά δικαιούνταν μεγαλύτερη στήριξη. Υπήρχαν αρκετοί φίλαθλοι που μας στήριξαν, όμως ανταποδοτικά θα μπορούσε ο κόσμος να είναι περισσότερος.
Αυτό που έγινε όμως στον αγώνα μπαράζ με τη Βέροια ήταν πράγματι αξιοθαύμαστο.
Οφείλουμε πολλά ευχαριστώ σε αυτόν τον κόσμο, γιατί βοήθησε πολύ την προσπάθεια μας. Μπορεί να είχαμε το παράπονο όλη την περίοδο, όμως την τελευταία αγωνιστική αυτό που έγινε κάλυψε όλη τη χρονιά.
Ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ένα μεγάλο κέρδος ήταν αυτή η εικόνα που είδαμε σε αυτό το γήπεδο. Είχε πολλά χρόνια να παρουσιαστεί. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που κάναμε αυτόν τον κόσμο και ολόκληρη την πόλη χαρούμενους.
Η πόλη έζησε στιγμές που είχε ανάγκη να τις ζήσει.
Ήταν ένα από τα κέρδη αυτής της χρονιάς, πέρα από την κατάκτηση της ανόδου»
-Ήταν δικαίωση για σένα η επιλογή Λεβαδειακός;
«Σαφώς. Εκ του αποτελέσματος. Έτσι κι αλλιώς όμως ήταν μια απόφαση που ήταν συνειδητή και είχε λογική.
Σαν στάδιο εξέλιξης, ο Λεβαδειακός ήταν ένας οργανισμός που είχε πάντα υψηλούς στόχους, και αυτό είναι ένα στάδιο που πρέπει να περάσεις αν θες να προχωρήσεις.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη επιτυχία που έχω καταγράψει έως τώρα προπονητικά, και αυτό μου δόθηκε μέσα από την δυνατότητα που μου έδωσε ο κ. Κομπότης να ηγηθώ μιας ομάδας με υψηλούς στόχους.
Ευχαριστώ το Θεό. Πάντα χρειάζεται η βοήθεια του»
-Πες μου για την ομάδα του Λεβαδειακού που θέλεις να φτιάξεις την επόμενη χρονιά στην Α’ Εθνική.
«Καινούριες προκλήσεις και μεγαλύτερες οι ευθύνες. Μεγαλύτερα τα πελάγη.
Είναι πολύ σημαντικό αυτή την περίοδο ο προγραμματισμός μας σε όλα τα επίπεδα, αλλά ως επί το πλείστον η ενίσχυση του ρόστερ που θα κάνουμε και δεν θα είναι αρκετά μεγάλη.
Δεν θα μπω στη διαδικασία αριθμών, αλλά η ενίσχυση μας ποσοστιαία δεν θα είναι τόσο μεγάλη όσο συνηθίζεται από ομάδες που ανεβαίνουν στη Σούπερ Λιγκ, κι αυτό γιατί πιστεύουμε σε πολλά παιδιά από αυτά που έχουμε, και θα διατηρήσουμε την ομοιογένεια. Θα στηρίξουμε τις προσπάθειες μας στο αγωνιστικό πλάνο που έχουμε ξεκινήσει.
Σαφώς χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να μην μπει η ομάδα σε διαδικασία αγωνίας. Το πρώτο βήμα θα είναι να παραμείνει στην κατηγορία, και να ικανοποιούμαστε τόσο από την απόδοση μας, όσο και από τα αποτελέσματα»
-Οι μεταγραφές θα περιλαμβάνουν και κρητικούς ποδοσφαιριστές;
«Είναι μια περίοδος αξιολόγησης. Ξεχωρίζουμε, και στο τέλος θα πάρουμε τις τελικές αποφάσεις. Πάντα η Κρήτη έχει ποδοσφαιριστές που διακρίνονται. Βάσει των απαιτήσεων που έχει η ομάδα θα φτάσουμε στην τελική μας απόφαση. Δεν μπορώ να αποκλείσω ή να επιβεβαιώσω τίποτα»
-Πέρυσι παραλίγο άνοδος με τον Εργοτέλη, φέτος άνοδο με τον Λεβαδειακό, το επόμενο βήμα ποιο είναι για σένα;
«Ξεκινάω από το σημαντικό που είναι να έχουμε την υγειά μας.
Από εκεί και πέρα η σειρά σπουδαιότητας όπως την κατατάσσω στο μυαλό μου είναι η καθημερινή προπονητική μου εξέλιξη.
Να φεύγω ευχαριστημένος από την προπόνηση. Να βλέπω ότι αυτά που έχω στο μυαλό μου για το αγωνιστικό πλάνο βρίσκουν εφαρμογή, καθημερινά αλλά και στο επίπεδο της Α’ Εθνικής.
Κάθε μέρα με την ικανοποίηση της εξελικτικής προπόνησης, και κάθε Κυριακή με το ότι οι ιδέες μου παίρνουν σάρκα και οστά.
Αν αυτό φέρει αξιολόγηση από τον ποδοσφαιρικό κόσμο, τέτοια ώστε να με φέρνει σε επίπεδο διάκρισης ή καθιέρωσης στη Σούπερ Λιγκ, σαφώς θα με ικανοποιήσει. Βήμα – βήμα όμως»
-Το κρυφό όνειρο του Γιάννη Ταουσιάνη;
«Όταν ξεκίνησα φέτος στο Λεβαδειακό ποτέ δεν έβαλα στο μυαλό μου, το πανηγύρι, το κύπελλο, τον κόσμο και τη χαρά.
Αυτό που είχα ήταν, πως την επόμενη μέρα θα κάνω ένα βήμα παραπάνω.
Όταν ζήσαμε σε πράξη όλες αυτές τις χαρές, τότε απλά το απόλαυσα. Αισθάνθηκα ψυχική γαλήνη και ικανοποίηση. Πίστεψε με το μόνο που με ενδιέφερε ήταν η μέρα και η επόμενη της. Όχι η τρίτη μέρα παρακάτω»
-Ένα σχόλιο για τον Εργοτέλη:
«Ο Εργοτέλης ήταν μια από τις λίγες ομάδες που μας νίκησε. Πράγματι μας προβλημάτισε, και αυτό δεν ήταν κάτι παράξενο. Ήξερα τα παιδιά και τον τρόπο παιχνιδιού. Ήταν μια δύσκολη χρονιά για τον Εργοτέλη. Αρκετοί ποδοσφαιριστές αποχώρησαν από την περυσινή χρονιά, καθώς δεν μπόρεσε να τους διατηρήσει στο ρόστερ.
Εκ προοιμίου ήταν δύσκολο να κάνει ότι έγινε πέρυσι.
Κι άλλες φορές έφυγαν σημαντικά γρανάζια από την ομάδα όμως αυτή τη φορά ήταν κομβικής σημασίας.
Παρόλα αυτά και παρά τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε, η ομάδα σε αγωνιστικό επίπεδο αυτά που έπρεπε να κάνει τα έκανε. Μέχρι εκεί μπορούσε να πάει. Βάσει συνθηκών, όχι βάσει δυνατοτήτων.
Δεν θα την χαρακτήριζα κακή χρονιά σε αγωνιστικό επίπεδο εξαιτίας των δυσκολιών που αντιμετώπισε.
Δεν θυμάμαι ποτέ τον Εργοτέλη να παίζει πέντε – έξι συνεχόμενα παιχνίδια με το ίδιο ρόστερ. Πάντα υπήρχαν προβλήματα. Ότι κατάφερε αγωνιστικά είχε θετικό απολογισμό. Το ότι μπόρεσε δηλαδή να σωθεί γρήγορα και εύκολα»
-Στον Εργοτέλη υπήρχε και μια ακόμα παραλίγο υπερβατική χρονιά που έγιναν μικρά θαύματα και παραλίγο να παραμείνει στη Σούπερ Λιγκ με εσένα προπονητή
«Εκείνη η περίοδος μου θύμισε τα περυσινά πλέι – οφ. Είχαν μείνει πέντε αγωνιστικές και έπρεπε να γίνουν πέντε νίκες. Είχε κοινά σημεία με πέρυσι, όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε τη μία νίκη μετά την άλλη. Θέλαμε πέντε, αλλά δεν κάναμε την τελευταία»
-Ξεχωριστό κεφάλαιο στη ζωή σου ο ΠΟΑ. Δεν τα πήγε καλά φέτος και υποβιβάστηκε.
«Δεκαπέντε χρόνια. Πάντα τον παρακολουθώ. Στο ποδόσφαιρο όλα είναι κοντά. Η επιτυχία με την αποτυχία είναι σαν δίδυμες αδελφές.
Από μια στιγμή μπορούν να δημιουργηθούν τόσοι κλονισμοί που μπορούν να σε ακολουθούν σε όλη τη διαδρομή.
Όλοι πιστεύαμε ότι θα πάει καλά. Είχε κάποιες ατυχίες τραυματισμών. Δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει στις απουσίες αυτές. Ήρθαν κάποια αποτελέσματα που ήταν πράγματι ψυχικοί κλονισμοί, γιατί το να κερδίζεις και να ισοφαρίζεσαι στο 90’ είναι κάτι που μπορεί να σε ρίξει. Αν αυτό δεν το ξεπεράσεις άμεσα, δεν θέλει πολύ να μπει η πίεση.
Ο ΠΟΑ βρέθηκε σε αυτή τη δυσάρεστη στιγμή αλλά η ζωή δεν σταματά σε μια αποτυχία.
Και στο παρελθόν είχε υποβιβαστεί ο ΠΟΑ αλλά άμεσα επανήλθε.
Το πιο σπουδαίο είναι το οικοδόμημα που υπάρχει στο Ατσαλένιο, με τις Ακαδημίες και τις θυγατρικές ομάδες.
Βάσει και της ιστορίας που έχει αυτή η ομάδα πιστεύω ότι πολύ σύντομα θα ξαναβρεθεί στη Γ’ Εθνική».
-Μιας και αναφερθήκαμε στον ΠΟΑ να πούμε δυο κουβέντες για τον Στράτο Γεωργιάδη που τον έζησες για πολλά χρόνια
«Είναι γνωστό ότι ήταν ο ποδοσφαιρικός μου πατέρας. Όταν ο Παύλος Δερμιτζάκης τον οποίο επίσης αγαπούσε πολύ έλεγε ότι ήταν ο δικός του ποδοσφαιρικό πατέρας, εγώ του έλεγα ότι είμαι ο πρωτότοκος.
Με πήρε από τον Εθνικό, και με πίστεψε τόσο σαν παίκτη όσο και σαν προπονητή. Η σχέση μας ήταν σχέση αγάπης, παρά τους εκρηκτικούς μας χαρακτήρες.
Δεν ξεχνάω ποτέ πόσο με συμβούλευε γιατί ήταν ένας άνθρωπος έμπειρος, και είμαι σίγουρος ότι εάν ζούσε και με έβλεπε προπονητή στον Εργοτέλη να διαπρέπω θα ήταν πάλι χαρούμενος ανεξάρτητα με την κόντρα που είχε με αυτήν την ομάδα.
Είναι ένας από τους ανθρώπους – ορόσημα στη ζωή μου. Όπως φυσικά και ο Γιάννης Καλέμπουμπας»
-Σχόλιο για τον ΟΦΗ
«Χωρίζω τη χρονιά σε δύο περιόδους. Δεν είδα αναλυτικά το πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ όσο μπορούσα γιατί παίζαμε τις ίδιες μέρες, έχω όμως την αίσθηση ότι στην κανονική διάρκεια ο ΟΦΗ ήταν μια ομάδα που ήταν μέσα σε αυτά που είχαν οι άνθρωποι στο μυαλό τους, με παιχνίδια και αποτελέσματα επιπέδου. Ήταν κοντά στο να μπει στην εξάδα.
Στα πλέι – άουτ ίσως η εικόνα του να τσαλάκωσε το προφίλ της ομάδας.
Οραματίζομαι τον ΟΦΗ να ζει «χρυσές εποχές».
Υπάρχει ένα ιδιοκτησιακό καθεστώς – εγγύηση. Διοικητική υγεία. Άρα υπάρχει η βάση που μπορεί να στηθεί ένα πολύ ψηλό οικοδόμημα. Φαίνεται από τις κινήσεις. Από τους ποδοσφαιρανθρώπους που βρίσκονται στην ομάδα. Από τον προπονητή που είναι εξαιρετικός. Ήταν μια κακή παρένθεση τα πλέι – άουτ που δεν θα αποτελεί χαρακτηριστικό αυτού του οργανισμού στο διάβα της πορείας τους»
